Archiwum miesiąca: maj 2013

Czwarty CMENTARZ KATYŃSKI w Bykowni na Ukrainie

21 września 2012 r.

W dniu 21 września 2012 roku miała miejsce uroczystość poświęcenia i oficjalnego otwarcia Polskiego Cmentarza Wojennego w BYKOWNI koło Kijowa. W tej miejscowości, w głębi rozległego lasu, władze sowieckie rękami siepaczy NKWD-owskich, dokonały mordu na 3435 obywatelach polskich – przedstawicielach inteligencji, w większości oficerach rezerwy Wojska Polskiego. Zbrodni dokonano wiosną 1940 roku, na podstawie decyzji najwyższych władz ZSRR z 5 marca 1940 r., tej samej, która była wyrokiem śmierci dla oficerów polskich więzionych w Starobielsku, Ostaszkowie i Kozielsku, a zamordowanych w Katyniu, Charkowie , Miednoje i innych dotąd nieznanych miejscach.

Do niedawna nieznanym było również miejsce stracenia niemal 3,5 tysiąca ofiar, których nazwiska znalazły się na tzw. „ukraińskiej liście katyńskiej”, sporządzonej na podstawie dokumentów NKWD w Kijowie, udostępnionych Polsce w 1994 r. przez władze już wówczas wolnej Ukrainy, jednak bez informacji o tym, gdzie ich zamordowano.

Prace poszukiwawcze można było zacząć dopiero w 2001 roku, na podstawie porozumienia pomiędzy władzami Ukrainy, a Radą Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa z polskiej strony. Radą kierował w tym czasie śp. Andrzej Przewoźnik. Prace archeologiczno-ekshumacyjne, prowadzone przez polską ekipę trwały do 2011 roku. Odnalezione szczątki potwierdziły domniemanie, że ofiarami byli Polacy. Stan dołów grzebalnych świadczył o wielokrotnym ich naruszaniu, stąd wielkie utrudnienie prac identyfikacyjnych.

Wszystkie odnalezione szczątki zamordowanych złożono we wspólnej mogile. Wokół niej wybudowano pięknie zaprojektowaną, rozległą przestrzeń Cmentarza. Projekt oraz jego realizacja zostały wykonane i sfinansowane przez stronę polską, z Polski przywieziono także wszystkie potrzebne materiały budowlane – głównie duże ilości bloków i płyt granitowych.

Cmentarz robi wielkie wrażenie, jest bardzo piękny. Całość otacza długie pasmo płyt granitowych, na których wyryto nazwiska wszystkich tu zamordowanych – 3435 nazwisk, w układzie alfabetycznym, z głównymi danymi osobowymi: imię, nazwisko, data i miejsce urodzenia, zawód i stopień wojskowy. W części centralnej wznosi się potężna ściana granitowa, na niej, w poziomych liniach wygrawerowano również wszystkie imiona i nazwiska bez dodatkowych informacji – czytelnym, dużym, liternictwem, też alfabetycznie. Przed tą ścianą stoi duży granitowy stół ołtarzowy, a z boku, na czterech granitowych słupach zawieszono dzwon.

Przy wejściu w obręb Cmentarza ustawiono dwa granitowe cokoły z rzeźbami Polskiego Orła na każdym z nich. Całość jest wielkim dziełem i wielką zasługą i pomysłodawców i projektanta i firmy wykonawczej.

Zamieszczone poniżej fotografie pokazują fragmenty Cmentarza.

Bykownia 1

Bykownia 2

Dzwon Pamięci w Bykowni

Wykonane przez p. Aleksandrę Szemioth obecną na uroczystości  otwarcia Polskiego Cmentarza Wojennego w Bykowni. 22-09-2012 r.

Na uroczystości otwarcia Polskiego Cmentarza Wojennego w Bykowni przyjechała z Polski liczna oficjalna delegacja, z Prezydentem RP, przedstawicielami Rządu i Parlamentu, z kompanią honorową Wojska Polskiego, z Biskupem Polowym WP, licznymi księżmi katolickimi oraz kapłanami innych wyznań, z dużą ilością członków organizacji kombatanckich, głównie Stowarzyszenia Rodzin Katyńskich z całego Kraju i przedstawicielami innych środowisk. Uczestnicy przyjechali do Kijowa pociągiem specjalnym, a część wojskowym samolotem.

Organizatorami uroczystości były dwie instytucje – Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Urząd d/S Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Obok Polskiego Cmentarza Wojennego znajduje się Cmentarz Ukraiński, na którym spoczywają Ukraińcy, również zamordowani z rozkazu władz sowieckich (przypuszczalnie są wśród nich też Polacy prześladowani przez NKWD na terenie dawnych Kresów polskich przyłączonych do ZSRR po 1921 r.).

Otwarcie obydwu Cmentarzy odbyło się jednocześnie, z udziałem prezydentów Polski i Ukrainy, których oficjalne przemówienia rozpoczęły uroczystość. Następnie obydwaj prezydenci złożyli kwiaty pod kurhanem stojącym pomiędzy oboma cmentarzami, po czym prezydent Janukowycz odjechał.

Główną częścią obchodów na Polskim Cmentarzu była uroczysta Msza Święta koncelebrowana pod przewodnictwem Biskupa Polowego WP, ks. Józefa Guzdka. Wcześniej Prezydent Komorowski uruchomił bicie dzwonu. Po nabożeństwie były liczne przemówienia, następnie Apel Poległych i salwa honorowa. Wszystkie te elementy stanowiły ciąg obrzędów pogrzebowych i rzeczywiście był to zbiorowy pogrzeb tych naszych Bliskich, pomordowanych niewinnie – innego uczciwego pogrzebu dotąd nie mieli, chociaż od Ich okrutnie zadanej śmierci minęło ponad siedemdziesiąt lat.

Przed i po Mszy Św. uczestniczący mieli dużo czasu na odczytywanie tablic z nazwiskami, na odszukanie spoczywających tu swoich krewnych lub znajomych, na złożenie kwiatów i zapalenie zniczy, na modlitwę za Ich dusze.

W uroczystościach wzięły udział trzy osoby z naszego Oddziału Związku Sybiraków – P. Maria Kania, P. Tadeusz Kaźmierczak i pisząca te słowa.

Wśród krakowskich Sybiraków są także inne osoby, których Ojcowie lub bliscy krewni zostali zamordowani w Bykowni.

Całość uroczystości na Polskim Cmentarzu Wojennym w Bykowni koło Kijowa była wielkim wydarzeniem i oddaniem hołdu pomordowanym Polakom – ofiarom sowieckiej zbrodni ludobójczej.

Aleksandra Szemioth

Dzień Sybiraka 73 rocznica agresji Związku Sowieckiego na Polskę

17 września 2012 r.

17 września, jak co roku uczestniczyliśmy we Mszy Świętej w kościele O.O. Kapucynów. Mszy Świętej przewodniczył O. Jerzy Pająk nasz Kapelan. Wygłosił także okolicznościową homilię.

Przed Mszą Świętą spotkaliśmy się w sali biblioteki klasztoru.

Podczas spotkania P. Prezes Aleksandra Szemioth złożyła szczegółową relację z prac Zarządu Głównego Związku Sybiraków.

Z kolei P. Barbara Łuczyńska, członek Zarządu przekazała informację z przebiegu uroczystego XII Międzynarodowego Marszu Pamięci Polskiego Sybiru w Białymstoku.

W trakcie zebrania Złotą Odznaką Honorową za Zasługi dla Związku Sybiraków prezes Aleksandra Szemioth udekorowała Prezesa Seniora naszego Oddziału Związku Pana Wiesława Krawczyńskiego.

Z okazji 90-lecia urodzin P. Waleria Iwankiewicz otrzymała kwiaty i okolicznościowy adres.
Jan Kwiatkowski

16 września 2012 r. odsłonięto pomnik Danuty Siedzikówny-Inki

W przeddzień 73 rocznicy napaści Związku Sowieckiego na Polskę, w Parku im. dr Jordana w Krakowie, w obecności kilkuset osób, odsłonięto pomnik Inki. Popiersie odsłoniła p. Aleksandra Potasińska, córka generała Włodzimierza Potasińskiego, który zginął w katastrofie Smoleńskiej. Autorem pięknej rzeźby jest salezjanin ks. Leszek Kruczek. Danuta Siedzikówna, niespełna 18-letnia sanitariuszka 5 Wileńskiej Brygady AK „Łupaszki” została osądzona i skazana na śmierć przez rozstrzelanie w 1946 roku. Przesłuchiwana, bita i poniżana w gdańskim areszcie Urzędu Bezpieczeństwa nie wydała nikogo, nie podpisała też prośby o ułaskawienie do ówczesnego prezydenta B. Bieruta.

W grypsie przesłanym z celi śmierci do koleżanek napisała: ”jak mi smutno, że muszę umierać, powiedzcie mojej babci, że zrobiłam co trzeba”.

Pomnik poświęcił i wygłosił wzruszającą homilię O. Jerzy Pająk, kapelan środowisk patriotycznych.

W uroczystości uczestniczyła liczna grupa Sybiraków. W imieniu krakowskich Sybiraków złożono pod pomnikiem Inki wieniec kwiatów.

(Do powyższej relacji z uroczystości odsłonięcia pomnika Inki wykorzystano notatkę z Wiadomości Dzielnicy Krowodrza X/2012)

Jan Kwiatkowski

Krzyże Zesłańców Sybiru

30 sierpnia 2012 r. w Małopolskim Urzędzie Wojewódzkim odbyła się w obecności zaproszonych gości i członków rodzin uroczystość odznaczenia czterech osób – członków Oddziału Związku Sybiraków w Krakowie Krzyżami Zesłańców Sybiru.

Odznaczone osoby – to Panie Małgorzata Guzikowa, Halina Kulig i Anna Semkowicz oraz Pan Rajmund Brzeziński. Uroczystość rozpoczęła się po krótkim okolicznościowym przemówieniu Pana Jerzego Millera Wojewody Małopolskiego. Po wprowadzeniu sztandaru został odtworzony Hymn Sybiraków.

Następnie pani Aleksandra Szemioth poinformowała o syberyjskich losach każdej z odznaczonych osób, poczym Wojewoda wręczył Im odznaczenia. Uroczystość wspomniana została tego samego dnia w telewizyjnej Kronice Krakowskiej.

Stuletnie Sybiraczki

W 2012 roku trzy nasze Panie Sybiraczki obchodzą jubileusz stulecia urodzin: Pani Irena Weinerowa w dniu 26 sierpnia , P. Wiera Gawłowska – 10 września i P. Eugenia Koźlik – 30 września.

Z tej okazji wszystkim Paniom Zarząd Główny naszego Związku przyznał Odznakę Honorową Sybiraka.

Pani Irena Weinerowa spędziła ten uroczysty dzień w rodzinnym gronie uczestnicząc we Mszy św. Natomiast następnego dnia, tj. w poniedziałek 27 sierpnia przybyli przedstawiciele gminy Zabierzów, przedstawicielka ZUS i Urzędu Stanu Cywilnego z wielką księgą pamiątkową , do której wpisali się obecni na uroczystości. Były życzenia, przemówienia i kwiaty. W imieniu Zarządu i członków Związku Sybiraków Pani Aleksandra Szemioth po złożeniu życzeń i wręczeniu upominków udekorowała dostojną Jubilatkę Odznaką Honorową Sybiraka.

W dniu 10 sierpnia delegacja naszego Zarządu – Panie Aleksandra Szemioth, Jadwiga Turowska i Krystyna Wierzbicka uczestniczyły w uroczystości jubileuszu stulecia Pani Wiery Gawłowskiej w DPS im. Władysława Godynia przy ul. Sołtysowskiej 13D.

W obecności oficjalnych przedstawicieli Prezydenta M. Krakowa , ZUS i Urzędu Stanu Cywilnego P. Wiera Gawłowska została udekorowana Odznaką Honorową Sybiraka przez Prezes Aleksandrę Szemioth. Pani Wiera Gawłowska spędziła tę uroczystość w otoczeniu przedstawicieli licznej rodziny i współpensjonariuszy i pracowników DPS.

Pani Eugenia Koźlik spędziła swoje setne urodziny uczestnicząc we Mszy św. w kościele p.w. św. Szczepana wraz ze swoją liczną rodziną. Potem ponad 40 osób z rodziny uczestniczyło w uroczystym obiedzie. Następnego dnia, w poniedziałek – 1 października Pani Eugenia sama wyszła naprzeciw i witała przybywających oficjalnych gości – przedstawicieli Prezydenta M. Krakowa, USC i ZUS oraz Związku Sybiraków. Szanowna Jubilatka również została udekorowana Honorową Odznaką Sybiraka przez Prezes Aleksandrę Szemioth.

Krystyna Wierzbicka

Polska delegacja w Uzbekistanie – obchody 70` rocznicy wyjścia Armii Gen. Andersa z ZSRR

Polskie Siły Zbrojne na Wschodzie – II Korpus – dowodzone przez Gen. Władysława Andersa, zostały utworzone na podstawie podpisanego w lipcu 1941 r. w Londynie Układu Sikorski-Majski. Dzięki dołączonej do układu umowie o amnestii – z łagrów i więzień sowieckich uwolniono Polaków, umożliwiając im dotarcie i wstąpienie do tworzącego się polskiego wojska, do którego zaciągali się również Polacy deportowani po 17. 09. 1939 r. – mężczyźni i młode kobiety (do służb pomocniczych). Dążyły do niego również tysięczne rzesze cywilów – polskich rodzin deportowanych do ZSRR – kobiet i dzieci.

Armia Gen. Andersa początkowo była organizowana w okolicach Kujbyszewa i Orenburga (Czkałowa), a następnie poszczególne jednostki przeniesiono do południowych republik radzieckich, głównie do Republiki Uzbeckiej, do różnych miejsc ich stacjonowania.

Wszędzie panowały skrajnie trudne warunki i utrzymania i szkolenia wojska. Ograniczoną aprowizacją żołnierze dzielili się z głodującymi polskimi cywilami. Sytuację pogarszał stan sanitarny i rozprzestrzeniające się epidemie tyfusu i dezynterii, które zbierały ogromne śmiertelne żniwo. Przy każdej jednostce powstawały cmentarze i polskich żołnierzy i cywilów.

W lecie 1942 r. Armia gen. Andersa ewakuowała się do Persji (Iranu). Wojsko odeszło, a pozostały cmentarze. Niestety bardzo liczne i skrywające szczątki ponad 3 tysięcy żołnierzy i około 10 tysięcy cywilów.

Stan tych cmentarzy ulegał w ciągu lat degradacji. Dopiero po zmianach politycznych, strona polska mogła zająć się ich renowacją.

Zrealizowała to Rada Ochrony pamięci Walk i Męczeństwa, pod kierownictwem śp. Andrzeja Przewoźnika (zginął w katastrofie smoleńskiej), w latach 2001 i 2008 do 2010 wyremontowano 20 cmentarzy w Uzbekistanie. Wykonawcami i projektów i realizacji były polskie firmy. Na wszystkich umieszczono obeliski z polskim orłem i tablice memorialne, uporządkowano groby – zbiorowe i pojedyncze.

Z okazji 70` rocznicy wyjścia Armii Gen. Andersa z ZSRR w dniach 5-7 czerwca 2012 r. zorganizowano wyjazd polskiej delegacji do Uzbekistanu. Głównym celem obchodów było nawiedzenie polskich cmentarzy wojskowych, złożenie wieńców i zapalenie zniczy. W delegacji uczestniczyli przedstawiciele Kancelarii Prezydenta i Rządu RP, Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, kombatanci – żołnierze Armii Andersa, już nieliczni, z Polski, Anglii oraz osoby z organizacji kombatanckich w tym ze Związku Sybiraków ( z Oddziału Krakowskiego była Aleksandra Szemioth). Z Hiszpanii przyjechała córka Gen. Andersa, P. Maria Costa. Przyjechała też kompania honorowa WP i kapelani wojskowi. W uroczystościach uczestniczyli również polscy księża z Taszkentu z biskupem miejsca Jerzym Maculewiczem.

Delegacja odwiedziła kilka cmentarzy w okolicach Taszkentu, uczestniczyła w poświęceniu i odsłonięciu nowej tablicy na obelisku upamiętniającym pobyt polskiego wojska w Uzbekistanie (obelisk w centrum miasta), następnie we Mszy św.. w katedrze katolickiej, obsługiwanej przez polskich franciszkanów, a wieczorem w koncercie przygotowanym przez młodzież tamtejszej Polonii. Spotkanie z Polonią zorganizowała też Ambasada. Ambasador, P. Marian Przeździecki był współorganizatorem pobytu delegacji i wszystkich uroczystości.

W kolejnym dniu delegacja udała się do Samarkandy, gdzie po zwiedzaniu tego pełnego zabytków miasta, odbyła się uroczysta kolacja pożegnalna z występami uzbeckich zespołów tanecznych i muzycznych.

Wcześniej miało miejsce spotkanie nielicznej Polonii, skupionej przy kościele katolickim w Samarkandzie, gdzie również pracują polscy franciszkanie.

Cały pobyt w Uzbekistanie był wielkim przeżyciem dla uczestników delegacji – był przypomnieniem części tak trudnych losów z okresu II wojny światowej, a równocześnie możliwością zapoznania się z odległym Uzbekistanem i jego dziejami, w które wpisał się epizod pobytu polskich żołnierzy i uchodźców. Uzbecy okazywali im wówczas życzliwość, a obecnie obiecali opiekę nad odnowionymi polskimi cmentarzami.

Uzbekistan 1

Pomnik upamiętniający pobyt Armii gen. W. Andersa w Uzbekistanie. na drugim planie Katedra katolicka w Taszkencie.

Uzbekistan 2

Cmentarz Wojskowy w Jangi-Jul

Uzbekistan 3

Delegacja Polska na Cmentarzu Olmazor i przy grobach Junaków.

Aleksandra Szemioth

To już XXIII pielgrzymka Sybiraków na Jasną Góre

W dniach 12 i 13 maja 2012 r. na Jasną Górę w Częstochowie przybyli licznie Sybiracy z całej Polski i z zagranicy. Tradycyjnie, w drugą sobotę i niedzielę maja, od lat tu przybywają, by podziękować za przeżycie Golgoty Wschodu oraz modlitwą wyrazić pamięć o tych, co tam pozostali i tych już nie obecnych, zmarłych po powrocie.

Z Krakowa przybyło 40 osobowe grono Sybiraków wraz z naszym kapelanem – Ojcem Jerzym i pocztem sztandarowym.

Organizatorem tegorocznej uroczystości był Oddział Związku z Łomży. Wspaniale przygotowany program wypełniał każdą chwilę pielgrzymom.

W sobotę o godz. 1700 przed cudownym obrazem Matki Bożej, naszą pielgrzymkę rozpoczęła msza celebrowana przez Krajowego Kapelana z towarzyszeniem wielu księży, naszych Kapelanów.

Po Mszy św. uczestniczyliśmy w akademii patriotycznej w auli Jana Pawła II. Łomżyński chór szkolny wraz z młodzieżowym zespołem ”Soltanie” z Litwy otworzył spotkanie odśpiewaniem naszego hymnu. Oddział w Łomży utrzymuje ścisłe kontakty z Polakami na Litwie

Po Apelu Jasnogórskim o 21 rozpoczęła się Droga Krzyżowa Sybiraków. Tradycyjnie rzesza Sybiraków uczestniczyła w tym nabożeństwie przy stacjach Drogi Krzyżowej na wałach obronnych Jasnej Góry. W modlitwach wspominano sybirackie przeżycia.

W niedzielę 13 maja o godz. 930 przed pomnikiem Mauzoleum Sybiraków uczestnicy pielgrzymki zgromadzili się z pocztami sztandarowymi. Odbył się tutaj apel poległych wraz z modlitwą za zmarłych.

W pielgrzymce obok Sybiraków uczestniczyło grono kombatantów i weteranów II wojny światowej.

Po apelu o godzinie jedenastej, rozpoczęła się koncelebrowana suma pontyfikalna w intencji Sybiraków. Z uwagi na roboty remontowe nie można było ustawić ołtarza pod otwartym niebem. Nabożeństwo odprawione zostało w Bazylice Jasnogórskiej. Środkiem ustawiony został szpaler 32 pocztów sztandarowych, wzdłuż których powstał korytarz pozwalający poszczególnym delegacjom Oddziałów na przejście i złożenie darów.

O koło godziny 15–tej cała nasza grupa krakowska pożegnała Jasną Górę i szczęśliwie powróciła do Krakowa.

Lech Trzaska

„LOSY POLAKÓW na SYBERII”

Pod Patronatem Honorowym Jerzego Millera – Wojewody Małopolskiego i Marka Sowy – Marszałka Województwa Małopolskiego na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie w 2012 roku miały miejsce dwie sesje naukowe pod wspólnym tytułem „Losy Polaków na Syberii”.

W organizację sesji zaangażowanych było 6 instytucji działających w Krakowie i Małopolsce: Kuratorium Oświaty w Krakowie, Uniwersytet Pedagogiczny, Związek Sybiraków – Oddział w Krakowie, Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń w Krakowie, Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Krakowie, VI Liceum Ogólnokształcące w Krakowie.

Obie sesje prowadzone były przez Małopolskiego Kuratora Oświaty pana Aleksandra Palczewskiego.

Pierwsza konferencja inaugurująca projekt edukacyjny odbyła się 22 marca 2012 r. W programie znalazły się 4 referaty i film.( Program tej konferencji umieszczony został biuletynie „Sybirak” nr 63).

Druga sesja naukowo-edukacyjna podsumowująca projekt miała miejsce 11 czerwca 2012 r. W programie znalazły się 4 referaty oraz prezentacja dwu nagrodzonych prac konkursowych wykonanych przez młodzież.

W okresie pomiędzy I i II sesją trwał konkurs historyczny ogłoszony przez Kuratorium Oświaty na temat losów Polaków na Syberii.

Zorganizowanie opisanego przedsięwzięcia dla młodzieży gimnazjalnej i licealnej z całego województwa zasługuje na ogromne uznanie.

Aula na Uniwersytecie Pedagogicznym wypełniona była po brzegi. Tylko 2 pierwsze rzędy krzeseł zarezerwowane były dla ważniejszych gości i Sybiraków. Dalej wszystkie miejsca siedzące (łącznie ze schodkami) zajęte były przez młodzież ze szkól krakowskich i małopolskich.

A młodzież z uwagą i w skupieniu śledziła i słuchała prelekcji.

Danuta Trylska-Siekańska

Nowa siedziba Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń

Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń powołał 12 stycznia 2011 roku Rektor Uniwersytetu Pedagogicznego prof. dr hab. Michał Śliwa w oparciu o uchwałę Senatu Uczelni z dnia 25 października 2010 roku. Jednocześnie ówczesny Wojewoda Małopolski Stanisław Kracik udostępnił tymczasowo na siedzibę Centrum lokal przy ulicy Brackiej 13,

Centrum Dokumentacji zajmuje się gromadzeniem relacji Sybiraków i osób przesiedlonych z dawnych Kresów na ziemie zachodnie oraz zbieraniem dokumentów i pamiątek. Wspomnienia Sybiraków rozsianych też w różnych częściach świata są nagrywane, spisywane i opracowywane.

Dyrektorem Centrum jest historyk UP dr Hubert Chudzio. Prace te są wykonywane przez dwie panie pod kierownictwem dra Chudzio i współpracujących z nimi wolontariuszy – studentów UP.

Po podpisaniu porozumienia pomiędzy Uniwersytetem Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej reprezentowanym przez Rektora Uniwersytetu prof. dr. hab. Michała Śliwę a Małopolskim Urzędem Wojewódzkim w Krakowie o współpracy w ramach realizowania zadania pod nazwą: „Podtrzymywanie i rozpowszechnianie tradycji narodowej i państwowej”, na rzecz Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń udostępniony został krakowski Fort Skotniki, w którym adaptowano pomieszczenia do celów edukacyjnych i przeprowadzono remont wykonany przez wolontariuszy pod kierownictwem dyrektora.

Tam powstanie Muzeum i Archiwum Centrum Dokumentacji.

W niedługim czasie przygotowano wystawę i zaczęto prowadzić warsztaty edukacyjne dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych. Dzięki współpracy z Oddziałem Związku Sybiraków w Krakowie uczniowie podczas warsztatów mogą spotkać się z osobami, które przeżyły gehennę wywózki.

24 kwietnia 2012 roku odbyło się spotkanie rozpoczynające działalność Centrum w Forcie Skotniki. Wzięli w nim udział m. in.: Rektor Uniwersytetu Pedagogicznego, przedstawiciel Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, reprezentanci Małopolskiego Urzędu Wojewódzkiego, Dyrektor Wydziału Rewaloryzacji Zabytków Krakowa i Dziedzictwa Narodowego, Małopolski Oświaty, Sybiracy i licealiści.

Po poświęceniu fortu w dniu 24 kwietnia 2012 r. przez Kapelana Sybiraków O. Jerzego Pająka zaprezentowana została wystawa „Wyszli z ziemi niewoli…” o tych Sybirakach, którzy po układzie Sikorski – Majski wraz z wojskiem gen. Andersa opuścili ZSRR. Przedstawiona też została wspomnieniowa wystawa o Matkach Sybiraczkach na podstawie wspomnień ich dzieci, które obecnie mieszkają w Australii.

Częścią ekspozycji jest wypożyczona przez Krakowski Oddział Związku Sybiraków makieta wykonana przez więźnia łagru w Workucie Henryka Kosiora realistycznie oddająca panujące tam warunki.

Prezes Krakowskiego Oddziału Związku Sybiraków Aleksandra Szemioth wyraziła radość z powstania Centrum i z tego, że młodzi ludzie zajęli się dokumentowaniem losów Sybiraków, którzy są świadkami wydarzeń w trudnych latach od 1939 do 1956 r. Zostało Sybiraków tylko około 700 osób w naszym Oddziale Związku. Powiedziała też, że archiwum Związku przypuszczalnie zostanie przekazane w przyszłości Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń.

Duża grupa obecnych zgromadziła się wokół prof. Zofii Ciesielskiej, która opowiadała, jak makieta łagru trafiła do Związku Sybiraków w Krakowie oraz o tym , co przedstawiają poszczególne realistyczne scenki przedstawione na makiecie.

Pani Zofia Ciesielska już w kwietniu prowadziła warsztaty z młodzieżą.

12 maja 2012 r. Małopolski Kurator Oświaty p. Aleksander Palczewski zwrócił się do dyrektorów gimnazjów i szkół ponadgimnazjalnych województwa małopolskiego z zaproszeniem do uczestnictwa uczniów i nauczycieli w warsztatach w ramach projektu edukacyjnego „ Losy Polaków na Syberii”.

Proponował aby co roku, nowi uczniowie odwiedzali Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń.

Warsztaty te będą niezapomnianą lekcją historii.

K. W.

Modlitwa poświęcenia Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń w Skotnikach

Wszechmogący, wieczny Boże, dzieło które dzisiaj poświęcamy, tu w forcie Skotnickim, kieruje naprzód naszą wdzięczność ku Tobie, gdyż doskonale wiemy, że „jeżeli domu Pan nie zbuduje, na próżno się trudzą ci, którzy je wznoszą”. Ilekroć więc swoją pracą zaradzamy potrzebom naszych braci i staramy się im pomóc, jesteśmy tylko twoimi pomocnikami.

Dzisiaj tą potrzebą jest odpowiednio przygotowane miejsce na Centrum Dokumentacji Zsyłek, Wypędzeń i Przesiedleń, gdzie będą zbierane, przechowywane i eksponowane świadectwa ponad dwustuwiekowej historii i kultury cierpienia narodu polskiego, karanego i zsyłanego przez carat i system sowiecki na „nieludzką ziemię” syberyjską.

Św. Paweł Apostoł w Liście do Kolosan napisał: „Z wielką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewajcie Bogu w waszych sercach”. Mamy głęboką nadzieję, że to Centrum przyczyniać się będzie do tego, że prawda będzie dla nas nauką życia, mądrość podstawą naszej pokory, a nawiedzający to miejsce będą odchodzić ubogaceni intelektualnie, duchowo i patriotycznie. Naród tak długo żyje, jak długo trwa pamięć jego historii.

Również w Twoje ręce, dobry i mądry Boże, składamy wdzięczność tym, którzy podjęli inicjatywę przekształcenia tego fortu na pożyteczny ośrodek historycznej pamięci o polskich Sybirakach. Niech ta pamięć będzie zawsze żywa i pouczająca. Ty zaś, wszechmogący Boże podtrzymuj swoim błogosławieństwem wszelkie dobre działania i spraw, aby one były głosicielami prawdy, choćby ta prawda była trudna i gorzka.

Niech błogosławieństwo Boga wszechmogącego, Syna i Ducha Świętego zstąpi na twórców tego Centrum i na wszystkie jego pomieszczenia. Amen.

o. Jerzy Pająk
Kapelan środowisk niepodległościowych
w Krakowie